Bu S.. Şiiri - Habibe Merih Atalay

..hep bir başka bahara döngülerimiz..

Sanki bir yığın kadın onu bekliyor -beklemiş-
Terketmeye görüversin sevgilisi bir çırpıda
Ayrılmaya görsün senelerin ortaklığından
Dur! Hele bir ölüversin de eşi
Dolduruverir boşluğunu hemcinsinin

Yeri doldurulamaz hiç bir kadın yoktur
Bu şanslı Cumhuriyette erkekler için

Yerini terketmeye -boşaltmaya-
Karar vermiş kadınlar içinse aralarında
Düşünsel bir akit varmışcasına..
:
'Sen şimdi git!
Ben geleceğim..
Benim yerime de o..
Onunkine de şu..
Şunun yerine bu..
Bunun yerine de..
:
Ancak sen girersin'..
:
K ö ş e k a p m a c a s ı
:
'Ötekinin boşluğu ergeç devralınır'
Sosyalgüvenciyle göze alınmış bir protokoldür

Ortada sıçan -kalakalacağını- düşünen bir kadın
Kımıldamaz -rıza gösterir- üveyliğinin baskılarına

Hemcinsinin bıraktığı boşluğa -sığışmayı-
Sevmeyecek -benimsemeyecek-
Bir avuçcuk kadın vardır bu Cumhuriyette..
Ve aslen doldurulamaz boşlukları onların

Çünkü o n l a r b i l i r l e r
'Boşluk denilen mefhumun hiç de boşluk olmadığını'
Adım atmazlar gözle görülmez doluluğun
O sıradan vizöre -boşluk- gibi görünen mefhumuna

Hatta bundan korkanlar vardır içlerinde
Bu test sürüşünden ehil ehliyetli kadınların

O k a d ı n l a r ı n
Geride bırakılabilir yerleri olmadığından
B o ş l u k l a r ı da yoktur
Varlıklarının sığabileceğinin ötesinin bile
Dopdoluluğuyla bu Cumhuriyetten
Geçip geçip giderken
Aslen hiç var olmamışlarken
Hiç ama ' h i ç ' bir 'hiç' olmamışlardır

Bir düşün içindedirler düşüncelerinde bile
Düşte ve düşten ibarettirler belki ama..
Bir erkek somut olan varlığın -var kalımın- peşindeyken..
Boşluk gördüğü her noktasını virgüllerle işler nakşeder
Doldurduğunu -farz- sanarken..

Sonsuz çabalarla doldurdukça oyduğu
Dibini deldiği dünya fıçısından düşer
Kendi parmak uçlarıyla yarattığı boşluğuna

Görünmez benler benekler her oyuntusunda
Varlıksız biçimsiz isimsiz imdir yakar
Yanar sonsuz gölgesiz bir ışık - b u s e - yanağında..