Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Özlediğimiz Anadolu kadınının duygularının güzel bir ifadesi..Kutluyorum.MEHMET KINDAP
İçinizde doğan güneşin yansımalarını mısralarınıza okumak büyük bir zevkti sevgili şairim,
Güzel yüreğinizi sevgiyle selamlarım. Tam puan, Bilal Esen
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE.
NE DESEM BİLEMİYORUM.SİZ GÜZELCE İÇİNİZİ DÖKMÜŞSÜNÜZ DİZELERE, AMA GİDİŞAT HİÇ İÇ AÇICI DEĞİL .DÜZELECEĞE DE BENZEMİYO. TEBRİKLER DUYARLI YÜREK TEBRİKLER.SELAM VE DUA İLE.
Seslenişinize aynen katılıyorum. Benden önce yorum yapan bayanın yorumu, pek çok önyargıyı yıkacak güzellikte. Her iki bayanı da yürekten tebrik ediyorum.
Saygılar...
İsmail Hakkı Cengiz
Atam ben ağlasamda
Bu halimize
Diyorum Şimidi,
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!
Bana işlemez takunya sesi
ARADIĞIM ASİL KAN
DAMARLARIMDA MEVCUT
YÜREĞİN YERİN RAHAT OLSUN
ATAM;
CUMHURİYETİM VAROLSUN ATAM
İlkelerin ilkemiz ATAM
Andım olsun
Ağlamak Yakışır mı ben
Türk' üm Türk' üm......
YÜREĞİMİZDE COŞKU İLE YAŞADIĞIMIZ BU TOPRAKLAR İLEL EBED BİZİMDİR ...O GÜZEL KACAMAN TÜRK KADINI YÜREĞİNDEN ÖPTÜM KARDEŞİM
Haykıran gül yüreğine yazan kalaemine sağlık.
eline sağlık duyarlı yürekler susmamalı tebrikler
ATAM;
CUMHURİYETİM VAROLSUN ATAM
İlkelerin ilkemiz ATAM
Andım olsun
Ağlamak Yakışır mı ben
Türk' üm Türk' üm
Yüreğinize sağlık..Kaleminiz yüreğimle kutluyor, bu haykırışınıza bir şirimle eşlik etmek istiyorum..
CUMHURİYET KADINIYIM
Anadolu kadın demektir
Konaklasın dağımda bayırımda özgürlük sevdalıları
Anlamayan girmesin gönül bahçeme destursuz
Ben Anadolu kadınıyım
Anadolu isyandır diyeti cumhuriyet
Cumhuriyet özgürlüktür
Yasamayan bilmez ki kıymet
Canını esirger, sanır kendini bir nimet…
Özgürlüğe giden yolda
Bir nehir gibi ağlasa da yoldaşlarım işkencelerde
İçime hapsedemedim özgürlük sevdamı
Zincirlerin copların çıkardığı seslere karıştı
Söylediğim özgürlük marşları…
Ben devrimlerin var ettiği kadınım
Ne Afganistan sevdalısıyım nede Amerika
Şeriatçı değil, baldırı çıplak hiç değil
Geleceği peçeyle örtmeyen
İstikbali gökyüzünün mavisinde gören
Gerektiğinde bu uğurda adam gibi ölmesini bilen
Bir Cumhuriyet kadınıyım
Sevdam deniz gibi yiğitlere piçlere değil
Haram kokusu sinmedi, şalvarım bahar
Bastığım toprak şehitlerin kanı, eşkıyanın değil
Ne mutlu ki bekçisi olan evlatlarım var…
Bu vatanda anayım ırkçı değil
Pişmez ocağımda besmelesiz aşım
Bölüşürüm bacı, kardeş, yoldaşım
Nasırlı ellerim dik başım
Yanık türküler çığırır bağrım
Yüreğimde yer yoktur yalan aşklara
Ben cumhuriyete aşık Anadolu kadınıyım
Safinaz Ocakcı
CUMHURİYETİM VAROLSUN ATAM
İlkelerin ilkemiz ATAM
Andım olsun
Ağlamak Yakışır mı ben
Türk' üm Türk' üm......
SAĞOL KARDEŞİM BU GÜZEL HAYKIRIŞ HEP OLMALI DUYULMALI NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE
BEN TÜRKÜM TÜRKÜM.yürekten gelen bu sesi kutluyorum.selam ve dua ile.tam puan.
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta