Bu Pencerede Şiiri - Nurşah Tiryakioğlu

Daha küçüktüm diye
Dememişler babamın öldüğünü
Yıllardır gözlededim bu pencereden
Babamın geleceği yolu
Yine bakıyorum bu pencereden
Sonu gözükmez bu yola
Bu sefer bir fark var ama
Biliyorumartık babamın şehit olduğunu
Babamm,niye bırakıp gititin beni
Kokuna,yüzüne doyamadan
Niye gittin baba?
Bana yavrum demeden diyemeden
Kucağına alıp sevemeden
Niye gittin baba?
Onların,seni kalleşçe vuranların
Hiç çocukları yok mu babam?
Düşünmezlermi hiç
Arkamdan ne yapar ne ederler diye?
Annem her gece yatmadan
Alıp resmini karşısına,
Sanki senle konuşurmuşçasına
Ağlıyor babam,ağlıyor
Niye bıraktın beni tek başıma?
Bu yaşta bir çocukla dercesine feryat ediyor
Ağladığını benden saklıyor
Ben şehit eşiyim,ağlanır mı diyor
Diyor ama baba her gece ağlıyor
Şimdi öpüyorum toprağını
Sanki sana sarılırmşçasına
Sanki seni koklarmışçasına doyasıya öpüyorum
Hala inanamıyorum
Uğruna canını verdiğin bu topraklar altında
Şimdi seni buluyorum
Bana seni soruyorlar,anlatamıyorum
Çünkü elimdeki resimlerle sınırlısın,biliyorum
Düştüğümde elimden tutup kaldırmana
Başım sıkıştığında yanımda olmana
Daha fazlasına izin vermemişler babam
Hergün bir şehit haberi daha duyuyorum
Hergün bir çocuk daha babasız kalıyor,biliyorum
Artık kanlar akmasın
Gözlerden akan yaşlar toprağımı ıslatmasın
Babasının gelmeyeceğini bile bile
Yolunu gözleyen son çocuk ben olayım
BU PENCEREDE