Bu pazarda sessiz geçti sabah kahvaltısı, ne bardak içinde şen şakrak şıngırdayan çay kaşığı sesi ne etrafımda insan nefesi eskiden ne severdim pazarları, akşam üstü banyo sırası hala aklımda kafama indirilen tasın sancısı çocukluk yılları oda sımsıcak tavana yansıyor kömür sobasının ateşi, saymayı bıraktım büyüyeli bu kaçıncı pazar sessiz kimsesiz geçti.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta