Bu Oyun Son Şiiri - Kemal Doğanay

Bir sevdanın eşiğinde,
Dönüp dönüp duruyorum.
Bir değirmen keşiğinde,
Dönüp dönüp duruyorum.

Sözümü hiç almam geri
Kalmışım bir kemik deri
Burası son meydan yeri,
Dönüp dönüp duruyorum.

Keklikler hep dağda gezer
Ördek dersen gölde yüzer
Hasta yatar candan bezer,
Dönüp dönüp duruyorum.

Taşı atsam dalda kalır
Selam salsam garip alır
Avcı durmaz haber salır,
Dönüp dönüp duruyorum.

Şerefsizde iman yoktur
Bazen açtır bazen toktur
Çağırsa da gelmez doktor,
Dönüp dönüp duruyorum.

Der DOĞANAY hedef uzak
Yolcu yola kurmuş tuzak
Her yanımı sarmış tozak,
Dönüp dönüp duruyorum.