Ben sana hiç kızmadım,
öyle çok incinmişti ki, yüreğin,
öyle çok ağlamıştı ki, gözlerin,
kahır, yokluk, acı öylesine,
batmıştı ki içine,
sırf bu yüzden kızamadım,
kıyamadım, kızmaya,
Sıyrılıp sevgili kimliğimden,
İçimde yaşattığım sevgiliyle,
Dostluk kapılarını açtım,
İlk kez sevgiliden sonra,
Birisini kendime dost saydım,
sen benim gönül dostumdun artık,
bu öyle güçlü bir bağdı ki,
iki elim kanda olsa gelirim,
bu, al yüreğimi sana feda olsun,
bu, sen benim candan öte
CANIMSIN demekti…
Benim yegane sırdaşımdın artık,
seni takip ederdim adım, adım,
yaşıyorsun, ayaktasın, varsın ya,
bedenimin yarısı da yaşıyor,
mutluysan bende mutluyum demekti,
bu yıllarca sevgiye verilen,
katlanıp çoğalan bir emekti…
Ne dertleri taşıyacak yüreğin,
Ne kalpte incinmemiş yerin,
Kalmamıştı…
Hiç kızamadım,
Hiç kıyamadım,
Sevmeyi yeğledim onun yerine,
Sevdikçe sevdim, sevdim sevdikçe.
Belgin Turan 26.10.2007
Belgin TuranKayıt Tarihi : 26.10.2007 16:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!