Bu Ona! Şiiri - Yorumlar

Gülçin İçöz

ŞİİR

TAKİPÇİ

Hepmi bu kaçışlar...kovalamaktan yorulduğumu bile bile bir tren istasyonundayım yine! Yönünü asla kestiremediğim bir rüzgarın beşiğinde bir o yana bir bu yana savruluyorum.
Biliyorum bitecek bu kırmızı yakarışlar.Patlayacak günü gelince bir bir etrafa bakmadan.Ne elleri kalacak sorgusuzca tuttuğum,ne dedudakları öpmekten herzaman korktugum.
Zaman vermek saçma eger kacırılan saatler varsa keske bir saat sonra asılacagını bılen bır mahkumun yapmak istedıklerını yapabılseydık ya da keske zamana onun kadar değer verebilsydik.
Dizginlenmiş şimdi ne varsa sinir uçlarımda,hepsini bir kibritle köreltmek istiyorum.Uyumayı bir kenara itip saatlerce konusmak konustukca tanımak istiyorum.Ama basaramıyacagız.Ne sen yorulacaksın kacmaktan ne ben yorulacagım susmaya çalışmaktan.Bir çarkın içinde dönüp duracagız basladıgımız yere.
Günlerdir söyledığım bir yanılgıydı.Evet ya beynımın içindeki kör noktaydı beni unutmaya iten,ya da unutmak zorunda olduğum fikriydi kör noktaya götüren.Ama beni noktalarımdan sıyıran bir gercek var.Oda sensiz bu hayta bır dakıka bıle katlanamıyacagım.Her o battaniye kokusunu aldığımda aklıma tek bir fikir gelıyor.ÖLMEK! Yanında olmama rağmen o kokudan baska koku duymama engel olan sen onu basına yalnız cektiğinde bir gün ellerimi yanağında hissetmenin ne demek olduğunuanlayacaksın.Hani şu vermek istediğimiz zamanın sadece bir sacmalıktan ıbaret olduğunu o gun anlayacaksın...
Niye bu yorulma? Neden yöntem düşünmek zorunda kalıp bütün öfkemi kusmama engel olan bu hayaletler.Geceleri uğultu şeklinde ki yalnızlığımı haykıran karabasanlar neden? Bilmiyorum.Onlarda ölmemi istiyor onlarda yardımcı bana sen kadar.Ama ne yaparsın dünyaya geldiğimde de tektim.Giderkende birilerine gerek yok!
Ahhh bu kahredici avuntu yine nerden çıktın sen? Ertelemeler neye yarıyacak yarınlara tükürmemden başka? Niye bu fikri aklımdan geçirirken beliriyorsun karsımda niye hep bir MANİ?

Tamamını Oku

Salim Kanat 24.08.2006 - 22:49
gidiş budur belki de.. bir yanda azalırken insan çoğalır başka yerde..
0

0
Cevap Yaz

Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta

GÜNÜN ŞİİRİ

Gözlerimden Çok Yara ...

Cezmi Ersöz

Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...

Devamını Oku

POPÜLER ŞİİRLER