Bu Ömür Mobil Değil! ..

Senden bana yar olmaz, ne benden sana ağyar
Değerini ağyarın sen hiç bilmedin ki yar
“Sen dostumsun” diyerek incitme n’olur beni
Sevdaya düşenlerin tek dostu Allah’tır yar

Aşk ikiye bölünmez, iki tarafta tek’tir
Oldum demekle olmaz, onu bulmak gerektir
Dün’ü yâd etmek değil, hamal olup yarına,
Taşımaktır sitemsiz, başaranlar seyrektir

Anlatmakta pek zordur kelimeler ser-sefil
Ne sen aşkı anladın, ne aşklar sana kefil
Harcanan ben olsam da senin de ömrün boşa,
Boşa geçti, yan şimdi, seni de yedi bu fil

Yar olmaz, yaren olmaz, ne geldin bu dünya’ya
Kapı mı açık kaldı, nerden girdin rüya’ya
Seni sevdiğim güne günlerce lanet ettim
Dava açıp gün aldım, “Hak” bakacak davaya

Hak etmediğin bir şey, sahiplendin mi zalim
Zulmün adı aşk diyen var mı başka bir âlim(!)
Kabardı yüreğim de nefretin dalgaları
Sen vardın, varlığınla, var oldu bu mezalim

Gözyaşların eğreti, sakil duruyor sakil
Bu sahtekârlık sana, hangi vicdan’dan nakil
Bir cam fanüs misali kırılıp paramparça
Harabe yüreklere vekil olmuşsun vekil

İsmin, aşkla yan yana, telaffuz kabil değil
Ne diye doğdun ki sen, hayatım sebil değil
İkimizden birini ölüm alır mutlaka
Kalana da yakındır, bu ömür mobil değil

Sen “binektin” aşk denen ufka götüren beni
Varacağa vardım ben, gayrı ne edem seni
Yürü! .. Sefaletlere, yürü yollar senindir
Gör kavak yelimidir, o başın da eseni