Geçti ümitlerim günlerle bir bir,
Bir divane ruhum kaldı ser sefil.
Yaşamaktı içerimde ölen ümitlerle bir.
Üzüldüm, bu vefasızlığa ne çare ne çıkar,
Sokaklara, kendime baktığımda bütün kar
Ya Rab! Bu saçlar bu ben miyim diyen ruhum
Ah üzülme! Üzülsende ne çıkar.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
