Bu ömrü, bir kapı önü sanmıştım, han gibi açık;
Her giren, bir selamla geldi, sandım ki misafirlik.
Oysa her vedası, ardında bıraktı bir çatlak, bir boşluk,
Ruhum artık, sökülmüş bir kumaş, dikişsiz, yamalı.
İlki geldi, en parlak umudumu aldı, sevda diye,
Gözlerimdeki o masum, saf, çocuksu aydınlığı.
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta