Bu Olmalıydı Mutluluk
Ürkek bir ceylan gibi suyun beyazlaştığı yerde, saklı duran masumiyeti görebilmek için daldığın deryada, neler bulursun kim bilir?
Kan ağlayan bir yürek mi vardır, yoksa kendini hayatın kollarına bırakmış bir vazgeçmişlik mi?
Kim bilir belki de mutludur, kendi yalnızlığında çıktığı yolculuğunda…
Sahi mutluluk nedir ki?
Nefes alırken kendi nefesini duyabilmek, tat bırakan damakta, mutlu, senin olan bir hayat; bu olmalıydı mutluluk.
Nadir bulunan çiçeklerle bezenmiş bir bahar çığlığının koptuğu doğa harikasını yudumlayabilmek. Duyumsayabilmek, ılık bir dalganın ayak tabanlarını yalarken verdiği zindeliği ve vücudundan tüm yorgunluklarını bir çırpıda yok eden pozitif bir enerji; bu olmalıydı mutluluk.
Beyazlaşmış bir su yumağı üzerine doğru gelirken, ellerindeki acıları alıp götürmesiydi sonsuzluğun bucağına; bu olmalıydı mutluluk.
Yalnızlık saatlerinin en vazgeçilmez zamanında bir iç huzur ararken, bir dostun seni düşündüğünü bilmek ve gülümsemekti ona habersiz. İçsel bir duygu yumağı dostun düşündüğünü bilebilmekti; bu olmalıydı mutluluk.
Bir bebek masumiyetinde gülücükler dağıtırken etrafına, bunun algılana bilmesiydi; bu olmalıydı mutluluk.
Karmakarışık bir dünya düzeninde yaşarken, içinden cımbızla da olsa seçerek alıp çıkardığın sevinçli anların bulunabilmesiydi; bu olmalıydı mutluluk.
Gözlerini kapatma dünyaya, içinde ne sevinç damlaları var görebilene; sen yeter ki göstermeyi bil.
Duyularını aç açabildiğince, kulakların ne sesler duyacak, duyabilene, duyurabilene.
Dokun, bir taşın içinde bazen sıcaklığın ellerini yaktığını, serinlemek istediğinde ise serinlettiğini, hele dayanmak istediğinde sana nasıl destek olduğunu duyumsa. Dinlenmek istediğinde, yorgunluklarının üzerine verilen bir molada verdiği sakinliği duyumsa.
Toprağın ne çok rengi vardır. Kara toprak hain gözükse de ellerine al ve kokla, içindeki hayatlardan sesleri duyabilirsin, duyuların açıksa eğer. Her renginde, her miktarında nice yaşanmışlıklar saklıdır. Kokuyu almışsan eğer, konuşabilirsin de sana cevap bile verir, mutluluğa dair.
Su deyip geçme, mavi, yeşil, beyaz, köpük bal rengi bile olur, sudaki gökkuşağını hiç gördün mü?
Velhasıl mutluluk çevrende ve içindekileri anlatabilirsen; göreceksin sana ne cevaplar verecek. 12.09.2006/Kayseri
Kayıt Tarihi : 19.9.2014 10:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
