Bu oda ve ben Şiiri - Halime Küçük

Sevgilerimi paylaştım.
Anılarımı anlattım.
Sonra hüzünlenirdim.
Sessiz ağladığımda oldu
Bu oda da
Bir zaman geldi
Sevgili odam ayrılmak için
Son kez duvarlarına bakmak için
Yine sana geldim giderken veda etmek için
Bu oda ya
Bugün sonkez sarılıp
Kokladım içinde hava yı
Belki kolların yoktu bana sarılmak için
Dilin yoktu konuşmak için
Ama benim için sen en iyi arkadaştın
Ayağımı atar atmaz içeri selam verdiğim
Bu oda benim dediğim evim.
Tabi kiracıyız biz insanlar bu dünyada
Sen kimbilir kimleri
Barındıracaksın kucağında
Ne anılar dinleyeceksin
Sen konuşmasanda
Hep dinledin beni
Sokaklar da kalmadım.
Sen benim yuvamdın
Sana teşekkür ederim.
Her geçirdiğim gün için
Kusura bakma sinirlenip
duvarlara vurdum kendimi
Kahretsin dediğim oldu kimi zaman
Sözüm sana değildi
Beni hep dışardan gelince karşılayan odam
ve her çıkışımda uğurlayanım oldun.
Yorgunluğumu attığım
Uykular uyuyup ruyalara daldığım bu oda