Bu ne yalan (997) Şiiri - İbrahim Arslan

Bir çekişte soldururdum,
seni...
istesem...
...
İstesem tek tek kopartırdım o
dikenlerini...
İstesem...
...
Batırıverirdim ya da yüreğime,
Her yerime,
her dikenini...
...
Sadece sevgini istemesem,
gözlerini...
...
Karun kadar zengin olurdum.
Bir Musa bulur...
ona Harun olurdum...
...
Çalamadan kapından döndüm yazık.
İstesen beklerdim orda bir ömür,
Kapında ölürdüm.
Hep kapında olurdum.
...
Sınav ettin beni, sevgimi.
Sınav soruları neydi?
şimdi sen de unuttun...
...
Yalnız şiirler kaldı sana,
onlarla yaşıyorsun.
Onlarla bilecekler seni,
Haklıyı haksızı çıkaracaklar.
Ve çıkaracaklar seni yüreğimden.
Çıkma diye oradan hiç,
Ben öyle zorladım ki!
....
Ama artık sığamıyorsun,
Taşıyorsun benden.
...
Sen beni taşımadın ama,
Ben taşıyordum seni...
...
Sen beni Kabil yapardın!
Katil yapardın.
Öyle yükseklere de çıkardım,
Aşkta...
Öyle alçakta yapardın...
...
Güldürdüğün şeytan,
Gül olduğun da yalan.
Belki eskidendi.
...
Soldum de!
Soldurdun deme...
...
Bu şiirler sana su niyetine,
Bulut ettin beni...
Döküyorum içimden.
Gözlerimden.
...
Kuruma, diye.
Bulut ettin beni.
Doymadın ama gözyaşlarıma...
...
Gülüyorsun oralarda,
Gülüşün yalan...
Eminim için için kan ağlıyorsun.
Sana sarılmak istiyorum,
Belki sen de bana.
Ama yapamıyorsun, yapamıyorum....
...
Kader diyorum/ kader diyorsun.
...
NE YALANCIYIZ BU NE YALAN?
04.12.2019