Bu ne menem aşktır bülbül!

Güle değil aşk’ı gel! bülbül’e sor
Dalında bak! nasıl da nazla sallanır
Ezelinden beridir yüreğinde kor
Demişler ki “ gülü seven dikenine katlanır “

Sabırda mis-al ‘dir bülbül katlanmış
Dikenine yıllar yılı nazlı gülünün
Y’âr! yâr! diye aşkını güle şakımış
Her çiçeğe duyurmuş, güle duyuramamış

Sabr’ ı taşmaz, gönlü caymaz bülbül-ü şeyda’nın
Bir dem olsun konmaz,lale, nergis’e, sümbül’e
Gül ne bilir kıymetin, aşk ‘ ın sevda’nın
Gönlünü takmış bir kez dikenli güle

Tahammül sınırı yok garip bülbül’ün
Bam teline bassan da yok şikayet nafile!
“ Dert’leri zevk edinmek “ işi şeyda bülbül’ün
Gönlünü takmış bir kez dikenli güle

Kıskanmada haksız mı? mor menekşe ve lale
Yorgun kanat’larıyla uçar uğramaz sümbül’e
Bir soluklan! der ardından seslenir! nergis
Geçer gider sin selam’sız ne var! o gül’de

Kokuların has’ı bizde,neş-e bizde,a şk bizde
Yalandan da konmazsın bizim dallarımıza
Âğuş’umuz boş kaldı,uğra bir yolda bize
Akımanı özledik ,bir bak hallarımıza

Heyhat! beyhûde feryad! bülbül’ e beyhûde
Duymaz! soluğu yine,gülün dalında alır
Virân kalbini del-deşik etsede dikenide
Tüm çiçeklerden o nu kıskanırda kıskanır

Kahır kaderimi? aaah! bülbül-ü şeydanın
Çile dokumuş ömrünce çile çile
Dert’leri tasa’ları toplanmış onda dünyanın
Sürünür gülün ardından tükenir bile bile

Hey bülbül! ne menem aşk. tır bu! ; mecbur musun?
Zalim gülün bitmeyecek bu işkencesine
Sana yâr olmayacak! belli! mahkum musun?
Yağmur olsa esirger! senden katre’sinide

Ne sana ondan yâr, ne ondan sana yâr olur
Bilmez misin? garip bülbül! görmüyor musun?
Koklamak istersin, diken’in batırıp durur
Hala aşk bu deyip de şakıyor musun?

Mesel oldu gülle-bülbül mesel oldu gitti
“Gül bülbül’e-bülbül gül’e yâr olmadı gitti “
“Katlanmak’tan maksat “ hep; şu sözhatırlatılır
Öyle ya! “ gülü seven dikenine katlanır

“Kayaoğlu “ dilerdi ki “gül bülbül’ e yâr ola
“ Sürç-i lisan etti ise diliyor ki affola!