Bu Ne Hazin Tabloydu Şiiri - Murat Dağlıbeg

“Hele merhaba hemşerim.” dediğimde
O üç kelime henüz çıkmıştı ki ağzımdan
Kanlı gözyaşları döktün yine
Emanetlerini ilettim
Bu vebali de azad ettim
Senin yüreğin sığmaz oldu kafesine
Beklide tozpembe hayallere daldın yine
Gurbeti sordum
Kükredin volkan gibi
Köpürdün sel gibi
Özlemi sordum yağdın ağladın
Bak bende iki mercan döktüm yine
O hazin şemalin
Gözlerime çakıldı
Yirmilik mıh gibi
Şu boynuma bir ilmek attın ki
Yutkunamıyorum
Çözem desem, çözemiyorum
Vallahi yapacağını yaptın yine
Memleketten bahsettim
Gözlerin şimşek şimşekti
Anıları tazeledik bir bir
Konuştuk, bal damladı ağzından
O zaman görseydin halini
Sen bugün gürledin yine
Hoş beş, sohbetten sonra
Ayrılık vakti çattı dedim
Zaman mekâna sığmaz oldu
Bu ne hazin tabloydu
O koskoca insan yığıldı aniden
Dağlarda erirmiş dedim
O tatlı gülüşler düşler
Kâbus oldu o anda
Mümkünmüş yaşarken
Ölmek aynı zamanda
Şu dünyan kabire döndü yine
Sen bu rüyada tek başına kaldın yine

Sivas 26.12.03, Murat DAĞLIBEG