Bu Nasıl...? Şiiri - İbrahim Halil Demir

Bu ne sıkıntıdır, yarabbi artık dayanamıyorum?
Bu ne geçmek bilmeyen gündür, anlamıyorum?
Bu ne zalim karayazıdır, bir türlü silemiyorum?
Bu nasıl bir gençliktir, yürekten gülemiyorum?

Bu nasıl yaradır, iyileşmiyor, iyileştiremiyorum?
Bu nasıl gönüldür, senden başkasını sevdiremiyorum?
Bu nasıl güldür ki, kendini sevenine koklatmıyor?
Bu nasıl bir bedendir, bu ruhu artık taşıyamıyor?

Bu nasıl ciğerdir, sevdiğine gerektiği gibi yanmıyor?
Bu nasıl gözdür, senden başkasını görmek istemiyor?
Bu nasıl sevgilidir, yarini hiç mi hiç sormuyor?
Bu nasıl bir dünyadır, beni hiç neşelendirmiyor?

Bu nasıl ac gözlülüktür, hiçbir şey doyurmuyor?
Bu nasıl zenginliktir, hak olan zekatını verdirtmiyor?
Bu nasıl insanlıktır, kendinden başkasını düşünmüyor?
Bu nasıl bir karekterdir, bu kadar alçalabiliyor?

Bu nasıl ağaçtır, gölgesinden kimse faydalanmıyor?
Bu nasıl yoldur, insanı gerçek sevgilisine götürmüyor?
Bu nasıl rüzgardır, hep aynı yönden hep sıcak esiyor?
Bu nasıl sevgilidir, kötü günlerde insanı teselli etmiyor?

Bu nasıl buluttur, çatlamış,kurumuş topraklara rahmet yağdırmıyor?
Bu nasıl yıldızlardır, gökyüzünü süslemiyor?
Bu nasıl gök gürlemesidir, imansızları korkutmuyor?
Bu nasıl bir imandır, insanın taşlaşan yüreğini, yufkalaştırmıyor?
27/12/2005