Bu Nasıl Ölmek Şiiri - Muhsin Demir

Bu nasıl ölmek
Kör güneş tepemde
Toprak desen üstündeyim
Tabut desen dışında
Kefense arada giyerim
Dar gelir yırtar atarım
Bu nasıl ölmek
Hiç mi sevilmedim, kimse ağlamıyor
İnsan bir demet çiçek getirir arkadaş
Bu nasıl ölmek
Akşamüstü arkadaşlar oturmuşlar
Bana da çay söylediler
Yahu öldüm ben ne çayı
Parasını ödeyecek şimdi enayiler
Bu sabah uyanamadım kimse bilmiyor
Annemin ağıt yakması gerekiyordu
Bir şeyler sezdi fakat yetersiz
Öldüm mü ölmedim mi kararsız
Evim ziyaretçi akınına uğramıyor
Bu nasıl ölmek arkadaş
Telefonum hala arada çalıyor
İş yerinden ısrarla çeşitli evraklar istiyorlar
Hala onlara para kazandıracağımı düşünüyorlar
Erik ağaçları hala aptalca meyve veriyor
Kuşlar sersem sersem ötüyor
Sokak kedisi sürtünmek için bacağımı arıyor
Köşe başındaki köpek havlamak için yanından geçmemi bekliyor
Öldüm ben
Hiçbir şey hiçkimse sezmiyor
Kadının biri tutmuş aşık olmuş
Yahu ben sinemaya tiyatroya gelemem
Sahilde yürüyüşe çıkamam
Yemeği kendin pişirir kendin yersin
Çaya muhabbete oturamam
Başını göğsüme yaslayıp sevda sözü edemem
Bu sabah uyanamadım bu kadın da bir şey bilmiyor
Şehrin en yüksek tepesine çıkarın sesimi
Öldüm ben
Bu nasıl ölmek kimse bilmiyor
Bu nasıl ölmek kimse ağlamıyor