Bu Nasıl Değişimmiş Böyle Şiiri - Haydar ...

Son bir kaç yıldır değişim bombardımanı durdu. Belliki ülke ve halk yığınları baştan başa değişti.

Adına uygarlaşma denilen zımbırtı bizlere neleri kazandırdı ve neleri kayıp ettirdi irdeleyen çok ama, ya çözüm...?

'' Sende herkesi seviyorum. Seninle bütün evreni seviyorum'' diyen birine karşın '' Bana ne herkesten. Bana ne evrenden... Ben kendimden başkasını sevmiyorum...'' kişilerin mukayesesi yapılsa acaba hangisi daha çok çıkar dersiniz?

Bir de '' Seni seviyorum tabi ki. Senin yanımda apayrı bir yerin ve özelliğin var..'' şişirmesiyle muhatabından yararlanmanın hesabını yapanların sayısını da yabana atmamak gerekir.

Bir şey daha; Yararlanmanın iç hesabı ile sevdiklerini söyleyenler arasında bayanlar mı, erkekler mi daha ağırlıklı

Bir şairimiz bakınız neler diyor

Bir yanda hakikat olmayan düş
Bir yanda bütün hakikat ölmüş
Gözlerde çiçek açan bakış yok
Durgun suya can veren akış yok
İçlerde çoraklanan bu tortu
İnsan değil çamurda yoktu
Her şey ne kadar çabuk değişti
Hem cevhar, hem kabuk değişti ''

Sizler bunu okurken düşüne durun, ben ilk paragrafa geri dönüyorum. 20 Yıl içinde onlarca yüzyıllık erdemlerimizi, değerlerimizi, sevgi,aşk,dostluk ve dayanışma anlayışlarımızı nasıl da unutuverdik? Bir başka şairimiz ise şöyle diyor

'' Nerede acı meyvemde bu son tatlı dilim
Bir duymadığım ses veriyor kendi dilim
Kim aynama sürmüş bu sihirbaz sırrını
Gösterdiği bir başkasıdır, ben değilim''

Şairlerimizin deyişlerince kendimizi kendimizde göremez olduk. Öyle ki; yabanı, yerlisi, geleni gideni bizleri aldatıyor, kandırıyor... Aslında kendi kendimizi aldatıp, kandırıyoruz.

Bu nasıl bir değişimmiş. Ne denli bir oyunmuş bu. Yalanın-dolanın bini bir para...

Yaşasın uygarlık (!)