Bu Nasıl Bir Dünya Şiiri - Erhan Turan

Bu nasıl bir dünya be kardeşim!
Ne sağı belli ne solu,
Ne başı belli ne sonu!
Herkes ayrı bir âlem, herkes ayrı telden,
En acısı da hiçbir şey gelmiyor elden!
Sorsan herkes iyi, adaletli, dürüst,
Baksan her yer kötü, zulüm, katliam,
Yeryüzünü kaplamış feryat figan,
İnsanlık yerle yeksan olmuşken,
Öldürmek, yok etmek olmuş zaruretten.
Birileri birilerini tükürükleriyle boğuyor.
Birileri de diğer birilerinin başlarına dağları yıkıyor.
Ve sonra her yer toz duman!
Akıl tutulması başlıyor her yeri saran.
Neyin kavgası olduğu anlaşılamayan,
Bu sonun nereye varacağından bihaber olunan,
Bir savaş başlıyor başı sonu hüsran!
Ne kadar vicdani olur ki bir savaş,
Başarısı, kelle başına göre sayılan.
Hiçbir şey olmuyor ne hikmetse.
Ne tükürükleriyle boğana,
Ne de dağı taşı yıkana...
Ve yine olan, her zaman olan,

Tükürükte boğulan ben sen,
Başına dağ taş yıkılan yine ben, yine sen.
Sebebi nedir annelerin gözlerinden yaşlar döktüren,
Söylesin Allah aşkına var mı bir bilen!
Bu ne yaman çelişki be kardeşim!
Çelişkiler girdabında daha ne kadar gidip gelelim.
Kiminin bir zamanlarki kahramanı,
Kiminin şu zamanlarki vatan haini,
Kiminin bir zamanlarki doğrusu,
Kiminin şu zamanlarki korkusu...
Çok mu zor iyi olmak?
Kötü olmak bu kadar zahmetliyken,
Neye göredir iyilik, adalet anlamak güç hakikaten.
Herkesin adaleti doğru olan mıdır gerçekten?
Anlarız bunu er ya da geç,
Gerçek adalet gelince gelecekten.
Kimi demokrasi dağıtıyorum deyip,
Devletleri dağıtıyor.
Kimi çağdaşlık, insan hakları deyip insanları köleleştiriyor.
Hemen bir bakıyorsun birileri kafa kesiyor.
Nedir ne değildir kimse bilmiyor.
Ardından boy boy haber, işte İslam bu diyor.
Kim Müslüman, kim Hristiyan anlaşılmıyor.

Harbiden bu nasıl bir dünya be kardeşim!
Kafam allak bullak olmuş,
Yüreğim olmuş keşmekeş!
Aklım başımdan firar etmiş,
Vicdanım ızdırabından tükenmiş.
Ne doğru bilirim ne yanlış,
Belli ki bizimkisi tam bir aldanış...