Bu Nasıl Ayrılıktı Azizim

Bu nasıl bir ayrılıktı azizim
Buz tutmuştu nemli gözlerim
Dudaklarımda zoraki sözcükler dökülüyordu
Vedalaşmayı bile beceremedik biliyormusun
Son bir bakışla bakışmak bile nasip olmadı
Her şey bir dinginlik içinde suskundu
Bütün hatıralarımızı bir buluta yükledik birlikte
Kara Bulutu son bakışlarımız arasında
Sonsuzluğa uğurladık her şeyimizi anlamsızca
Bu nasıl ayrılıktı azizim anlayamadım.

Şimdi bu ayrılık saatinde
Ayrılıklar çoğalarak giriyor günlerime
Ağır ağır puslanarak batarken güneş penceremde
Bir cenaze hüznü gibi hüzünlendirdi bu gidiş
Nedense artık dönmesini bekleyemiyor gözlerim.
Gönül defterimin Son sayfalarını yazdı kalemim
Virgülsüz bırakıldı satırlarım.
Bu nasıl bir ayrılıktı azizim anlayamadım.

Biz iki çocuktuk bu aşka başlarken çocuksu safça
Sonra giden gitmişti ardına bakmadan insafsızca
Oysa ben yarım kalmış şiirimizi tamamlamaya gelmiştim
Acımasızca kırık dökük yüreğimle baş başa bırakıldım.
İnsafsızca umursamaz
Gözlerimdeki mutluğun resmi ateşe verildi
Bu nasıl bir ayrılık azizim anlayamadım

Beklide benimkisi ayrılık değildir biliyormusun
Belkide aradığım mutluğun resmiydi kaybettiğim
Yada ölümün son nefesleriydi sancılı yüreğimde
Beklide çocukluk hayallerimdi
Rüya gibi geldi geçti düşlediğim düşlerimle
Belkide ayrılık varmış ahir ömrümde
Şimdi anlıyorum iki damla göz yaşı
Sayısız hüzün Kala kaldı boş bırakılan ellerimde
Belkide hep böyle geçecek hayatım
Kaderimde hep güzü yaşadım yaşanan ömrümde
Şimdi kanatsız bir melek geldi geçti önümden
Gitme kal diyemedim ne yapacağını bilmedğimden
Bu nasıl bir ayrılıktı azizim anlayamadım

17/03/2012
Kadri KIRMIZITAŞ