Bu Namlular Şiiri - Lokman Hamitoğlu

BU NAMLULAR

I

Biliyorum bize de dönecek bu namlular!
Biliyorum o uçaklar bizim semalarımızda da uçmak isteyecekler!
O tanklar bizim toprağımızda koşmak isteyecekler!
Devir zulüm devri;
Bir anayı evladından koparırcasına,
Toprağımızı bizden koparmak isteyecekler!
İşte o gün dost düşman belli olur,
İşte o gün el ayak çekilip durur
Kim bilir belki yalnız kalacağız.
Çırılçıplak ve yapayalnız …
Kederimizden yaşlar düşecek yerlere
Gönlümüz daralacak
Ve bir çıkış yolu arayacağız! ?
Ve o gün namusu paymal edilen Müslüman bacıların,
Neler çektiğini daha iyi anlayacağız!
Ebu Garip’ e kapatılanları,
Guatanamo’ da çıldırtılanları daha iyi anlayacağız! ! !

II

Biliyorum bize de dönecek bu namlular!
Bu ateş bize de dokunacak,
Biz de yanacağız!
Ayak bastığımız bu topraklar,
Su içtiğimiz ırmaklar,
Coşan ezanlar,
Uçuşan ay yıldızlı al bayraklar …
Hep mahzunlaşacaklar! ?
Üzerimize stratejik füzeler yağacak
Üzerlerinde “Sevgilerle”
“Canınız cehenneme”
Ve daha bir çok alçak sözlerin olduğu müttefik füzeler!
İşte o füzeler düştüğü gün
Teyiri köyünden kaçmaya çalışanları,
Şaita ailesini daha iyi anlayacağız!
Annesinin başına çöküp ağlayan Ali Şaita’ nın;
“Ne olursun ölme anne” çığlığını daha iyi anlayacağız!
İşte o gün ısrarla kapattığımız gözlerimizi;
Cehennemde açacağız! ! !

III

Biliyorum bize de dönecek bu namlular!
Kim bilir bir ağaç gölgesini,
Bir kedi miyavlamasını,
Bir kuş sesini ne kadar özleyeceğiz! ?
Kim bilir güneşin mahzunluğunu,
Ayın mahmurluğunu,
Yıldızların suskunluğunu nasıl izleyeceğiz! ?
Yağmur gökkuşağını sallarken,
Biz tükenen cephene yerine taş sallayabiliriz! ?
Gece karanlığını bize örtü yaparken,
Biz bombaların gündüzünü yaşayabiliriz! ?
Batı toprağa düşen çiğleri koklarken,
Biz misket bombasının barutunu koklayabiliriz! ?
Ve o gün Filistin’ in
Lübnan’ın
Irak’ ın …
Ve cehennemi yaşayanların yangınlarını daha iyi anlayabiliriz! ?
Ve o gün bu cehennemleri önceden anlamadığımız için;
Ölebiliriz! ! !

IV

Biliyorum bize de dönecek bu namlular!
Bizi birbirimize düşürmek,
Bizi bizden etmek isteyecekler!
Dillerimizi ve Mezheplerimizi öne sürecekler!
Düşmanın yılmaz gayreti!
İçimizde ki hayınların ihanetini tetikleyecek!
Ama biz o gün İmanımızla coşacağız!
Küllerimizle yeniden doğacağız!
Dilimiz Kur’an-ı Kerim’ le ıslanırken,
Ellerimiz tetiklerde pasını atacak!
Üzerine üzerine yürüyeceğiz ölümün!
Hazreti Hamza’ dan korktuğu gibi, ölüm bizden korkacak!
Ve o gün biz şahadetin şerbetinden kana kana içeceğiz!
Ve o gün ardımızda kalan gözyaşları içinde değil,
Sevinç içinde Al-i İmran Suresinin 169. ayeti haykıracaklar;
“Sakın Allah yolunda öldürülenleri ölmüşler sanmayın!
Aksine onlar hep hayattadırlar.
Rablerinin katında rızıklandırılırlar.”
Ve Peşinden Bakara Suresi’ nin 156. ayeti;
“İnna lillahi ve inna ileyhi raciun”
Ve Allahu Ekber! ! !

Lokman HAMİTOĞLU