Bu Muydu Hayat...? Şiiri - Mehmet Yılmaz

Icimde esaret hayati yasayan tek sey sevgimdi.
Kurtulmayi asla becerememisti.
Yapamadiklari tek sey icimdekileri öldürmekti.
Karsima cikan engellerin tek amaci beni yok etmekti...

Zordu hayat, cok zordu.
Herseye ragmen yasamak en kolayiydi belkide(sözde)
Nereye kadar devam edecekti,
Bunlari düsünecek hale gelmistim.

Sanki ölümün kokusunu hissetmeye baslamistim,
Icimde olan o kaosu durdurmaya cabalarken,hayatin icindeki o acimasiz yön bas gösteriyordu.
Hayat gercekten anlamini yitiriyordu.
Solgun yüzler, tükenmis sevgiler ortaya cikiyordu...

Herseye ragmen hayat güzeldi diyemiyordum.
Güzel olan olan hersey basladigi gibi yavas yavas tükeniyordu.

Yagmur bile eskisi gibi yagmiyordu, damlalar eskisi gibi topraga sarilmiyordu.
Toprak bile kokusunu yaymiyordu etrafina.
Yildizlar isyan ediyor, tek tek düsüyordu.
Hepsi yasadigindan perisan bir haldeydi sanki,
Tipki benim gibi...

Herkes hayatin 'Yalan' hastaligina kapilmisti,
Erken teshis hayat kurtarirdi, ama hayat kendini kurtaramamisti.
Dogrular tek tek siliniyordu,
Yanlislarin yalanlarin tek adresi yasam denilen o ince cizgiyi kaplamisti.
Ve karanligin icine hapsolmustu, kurtulmasi mümkün degildi.

Hayat zordu ve bu zorluga karsi caba verebiliyordum.
Simdi imkansiz bir kimlige bürünmüstü...

Yarinlarim, umutlarim hepsi ne icindi?
Neyin cabasini veriyordum? Sadece bir nefes almanin mi?
Mutluluklara sahip cikip, acilari yok etmek benim görevim degil miydi?
Ben görevimi yerine getirdim.
Ama hayat 'Acilar Denizinde' bogulmaktan kurtaramadi kendini...

Görünüyor ki hayatin bana verecek bir seyi kalmamisti.
Savasacak gücü yok olmustu,
Anlamini yitirdi...

Sanina yakisir bir tören düzenlenmeliydi,
Gerekli olan tek sey hayati bulmakti.
En son acilar denizinde görülmüstü,
Tek anlami varligiydi, tüketilmeden bulunmali,
Ve bu hayat daha fazla aci cekmeden gömülmeli,
Taaki baska bir hayat baslayana dek...