Güneş,ışığını bizden gizlediği saatlerdi, o saatler
Bir başka aydınlığın saatleri
Bu sefer o boyuyordu her yeri kızıla
Güneş gibi, gökten iniyordu üstümüze
Yaşam çizgisiydi bu,dünle bugünü gösteren
Oraya,buraya,şuraya aydınlık...
Derken biz de nasibimizi aldık
Ve o andı kaybettiğimiz
Aydınlık ve karanlıktan gelen
Geriye kalansa ben,özgür ben
Artık evi barkı olmayan,
Her şeyden önemlisi,bir dikili ağacı bulunmayan
Anadan,babadan,kardeşten
Bir de kollarından ayrılan, özgür ben.
Özgürüm artık kimsesizliğe açılan yolda
Özgürlük adına özgürlüğümü yitiren
Umutlarımı,hayallerimi,sevdiklerimi aydınlıklar adına veren
Şimdi ne mi olacak?
Hiiç! Ne olsun, kolsuz bedenimle birlikte
Yanmış,yıkılmış ülkemde,hep birlikte
Ben ve benim gibilerle yürek yüreğe
Haykıracağız tüm dünyaya
Özgürlük bu mudur diye...
Kayıt Tarihi : 31.5.2006 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgi ve saygılarımla....
Burcu Yalkın
Artık evi barkı olmayan,
Her şeyden önemlisi,bir dikili ağacı bulunmayan
Anadan,babadan,kardeşten
Bir de kollarından ayrılan, özgür ben.
Özgürüm artık kimsesizliğe açılan yolda
Özgürlük adına özgürlüğümü yitiren
Umutlarımı,hayallerimi,sevdiklerimi aydınlıklar adına veren
Şimdi ne mi olacak?
Çok güzel anlatmışsınız özgürlüğün tarifini...
Bir bakıma özgürlük bence,sevgi ve saygının bittiği noktadan başlıyor...
Sevdiklerinize sırtınızı döndükten sonra...
Bende bunu soruyorum hep 'Ne olacak şimdi?'
Tebrikler güzeldi şiiriniz..
Saygılarla...
Saygılarımla,
TÜM YORUMLAR (12)