Bu Monoton Yalnızlığıma İthafen

Yüzüm kadar çirkin uyağım
Ve güneşin üzerinde bir serseri uyanır
Herkes aşkı bir bakışta ararken
Ben bu kambur sırtımı boşluğa dayadım.

Yanisi canım benim, benim canım yok,
Ruh halim müphem, hayat dediğin de uzun bir yol
Doğrudur, ben de sevdim eskiden,
O aşk sarhoşluğunu ben de yaşadım yani.

Zaman her şeyi alır da onu bırakır mı hiç?
Çekti gitti o da.
Ben de kalakaldım bu kapkara yalnızlıkla baş başa.

Okunmamış kitaplar gibi tozlandı göğsüm
Ona doğru döndüğüm kıble bile yüz çevirdi benden...
Hasılıkelam kaybettim her şeyimi.

Sonra ağuşuna aldı bu karamsar yalnızlık beni de,
Ben de ağladım senin gibi, günlerce hem de,
İntiharı düşündüm, cesaretim yetmedi,
"Sonra görüşürüz" diyen kimse geri gelmedi...