Bu Millet Şiiri - Osman Arslan Gamlıoğlu

BU MİLLET

Dinle bu toprağın, yanık sesini,
Her taşa bir şehit, verdi bu millet.
Ne çekmiş ecdadın, sor çilesini,
Kemikten kaleler, ördü bu millet.

Şu gazi dağların, bağrı yanıktır.
Çağlayan dereler, buna tanıktır.
“Soykırım” diyenin, kendi sanıktır,
Sansarın, çakalın, derdi bu millet.

Asırlık devleti, haydutlar vurdu,
Tarumar ettiler, koskoca yurdu,
Fransız, Ermeni Ceyhan’da durdu,
Kirli bir savaşa, girdi bu millet.

Desteği görünce, azan Ermeni,
Bin yıllık dostluğu bozan Ermeni,
Kurdu Ceyhan’ımda kazan Ermeni,
Olmadık vahşeti, gördü bu millet.

Bebekleri kaynar suya koydular,
Ak dedemin, gözlerini oydular,
Anaların, yaşmağını soydular,
Onulmaz yaralar, sardı bu millet.

Kaç, kaç oldu feryat ile yas ile,
Ağu içti, gelinlerim tas ile,
Yiğitler kayboldu, çöken pus ile,
Toprağa ne canlar, serdi bu millet.

Bu vahşete, seher yelim ilendi,
Şehit kanlarıyla, toprak belendi,
Soylu kinim, intikamla bilendi,
Zulüm çemberini, kırdı bu millet.

./..
Göğsümü düşmana yaptım da siper,
Ölürüm, esaret ölümden beter,
Vermem vatanımı, kalsam tek nefer,
Tarihe sığmayan, er’di bu millet.

Sarsılmaz imanla, coştu bir nefes,
Cenge düğün diye, koştu bir nefes,
Milli iradeye, baştı bir nefes,
Bir nefes içinde, sırdı bu millet.

Kafa tuttum, yedi başlı ejdere,
Şanlı bayrağımı, düşürmem yere,
Her devrine şahit, yaşlı yer küre,
Çağlara mührünü, vurdu bu millet.

Şahin gözleriyle, baykuş süzdüler,
Adsız kahramanlar, düğüm çözdüler,
Kanlarıyla nice, destan yazdılar,
Bilmez esareti, hürdü bu millet.

Ceyhan ovasında, pamuk beyazı,
Üstünde Oğuzlar, mukaddes yazı,
Yürüdü ırkımın, kızanı, kızı,
Yediden yetmişe, ordu bu millet.

Yarsuvat ilinde, şahin uçanda,
Kartallar mercin de, kanat açanda,
Hilal’im bayrakta, ışık saçanda,
Düşmanı, yurdundan, sürdü bu millet.

Kutlansın Ceyhan’da, tarihi günüm,
Yapılsın meydanda, soylu düğünüm,
Her Altı Ocak’ta, söylensin ünüm,
Tam yedi düveli, yordu bu millet,
Milli devletini, kurdu bu millet.

Osman ARSLAN
( GAMLIOĞLU)