Bu millet Şiiri - Zeynep Beşen

benim rahmet olsun nenem
okuma yazma bilmezdi.
üç beş sureden de başka bilmezdi.
onuda dağlarda saklana gizlene öğrenmişler.
gel de bunu unut şimdi.
neden derdik
jandarma derdi
jandarma ALLAH diyeni toplayıp götürüyor
günaydın Ülkem
artık günaydın
bunlar bu topraklarda oldu yaşandı
ve izi kaldı.
geç timi hayır!
hala canlı.
unutulur mu
insan kendini unutur mu.
bu millet bin dokuz yüz yirmi üçü gördü.
etini kemiğini bırak
iliklerine kadar soyuldu.
birde yetmezmiş gibi
ruhuna da dokunuldu
bu millet bin dokuz yüz yirmi beşi gördü
atalarımdan biri ve binlercesi
sırf şapka giymedi diye bir cami içinde
ateşe sürüldü
göz önünde asıldı
mukaddeslerimin peçesi indirildi.
sakalları yolundu,
insan dediğin kendi kendini vurdu.
bu millet bin dokuz yüz yirmi sekizi gördü
geçmişine dair ne varsa bir bir yakıldı
yıkıldı yok yere satıldı
kendi evinde tecavüze uğradı.
bu millet!
silahım yok demeden eliyle inancıyla yendiği düşman tarafından değil
medeniyet diye bir cehalet tarafından sırtından vuruldu
eti yendi,
üstü soyuldu,
düşüncesi katledildi,
bunlar unutulur şeyler mi.
benim rahmetlere karışa sı nenem
okuma yazma bilmezdi
ama olanı biteni yüzüyle bize taşıdı.
yüzünü okudukça
tarih kendini haykırdı
bunlar unutulur mu.
şimdi tüm bunları yapanlar nere de
ne şekilde asıl bu hatırlanmalı.