Bu sahile mêcâl yetmez,ey sırrı Sûphanım
Aç sine-i bahrını, cêmâle gelsin sübyânın,
Bu mahile ecel yetmez,ey mir-i gûfranım-
Sil sine-i kahrını,kêmâle,gelsin mihmanın.
mahile: düşünmeye sebebiyet veren işaret,
sûbyan: bulûğa ermememiş saf günahsız kişi,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Kıymetli Dost..
Emelinize nail olmanız dileğimle...
Kutlarım..
Selamlar.
Mahile oldunuz ama mir olamadınız..
Ögüt dolu siirinizi kutlarim Üstad...
Yürekte sevgi barindiran her insan ic huzuruna ulasabilir....hersey insanin kendisinde baslar ve biter
Saygiyla selamliyorum hocam
Bir gün,insan kendinden kurtulduğu zaman,sırlar ortaya çıkar,ne ecel yeter konuşmak için,ne hal kalır...Kalan, sadece kaptan ve ruhtur...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta