Bu Meydana Gelmesin Şiiri - Timur Taşkın

Birer birer uçuverdi ve giderken
Parmaklarının ucunda
Dokunmadan ve çarpmadan bir sabah
Yarı gözleri açık. buğulu
Tek kişilik tıp oyunu
Çıt olmasın diye, kapıda katılmıştı gıcırdamadan
Bir yaz bir kış bir bahar günüydü
Yedisinde yirmisinde ellisinde
Birtek kuşların bulabildikleri bir ağaçtan
Ötünce, örtüverdi biraz
Geriye kalan ne varsa bulutların nevresiminde
Gürültüden sayılacak
Ve örtüverdi ardında kalan
Bir ahşap bir çelik kapıyı
Uykuda kozasındayken evin sakini
Gürültüye katılmak adına
Davetler alacaktı, artık oda
Kuşların seslerini duymayacaktı
Ağaçların yapraklarının hışırtısını
Kaybolan bir bir gelinciklerin kokusunu

O kadarda çikolata tutmuştu, ondördünde değilsede
Yirmisinde, nasıl ama kokusu!
Faltaşı gözler altında
Adamın burnuna,uyansın! diye öğlen iş yerinde
Bu kez güpegündüz kendi halinde otururken
Adama, hep böylemi konuş konuş!
Diyiverdi, emekliliği az kalmış kadın
Dükkan sahibi ve adam bıyıkaltı gülümsedi
Sonra siz demeyin sen değine evrildi
Nede safdı! Bu adam
Ve bir gün tıkladı
Sabah sabah pamuktan incecik
İplik iplik ayaklarıyla
Çift camlı pencereyi kelebek
Üstelik unutup gitmişken, rüyasını görüyorken,adam
Kocaman olacaktı meydan, meydana gelmeseydi!
Meydanda bir köşede
Ihlamurların olduğu sayılı ağaçlardan
O kadar gelip geçerken görülmeyen
Yada hiç duymamışken, gölgesinde otururken
Saatlerce olmasada, düşünde
Sarılıvermişti, birden ağaçlardan bir ağaca
Sadece yaprakları ve dalları olan
Ne leyla niyetine ne levcan
Çok yıpratmıştı kelebeği
Dediler ki vedalaşamadıkları
Her an çarpan karşılaştıkları
Sende bulursun! Birde araban olsa
Yeterki otur,akşamları haftasonları alışveriş merkezinde