Sökülmüş yüreğimi dikiyor kadınlar, ellerinde sevda kınası
Kimsesiz ovalarımda düşlerin çadırını yıkmakta rüzgârlar
Avare bir yağmur duası var insanların çaresiz dillerinde
Umutların kanlı panayırlarında insanlar hep fırtına biçiyor
Sokulsam kendi yüreğime yine, kapatsam hayatın kapısını
Arada bir sesini duysam aşkın, sorgulasam asi tutkularını
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta