Bu Mevsim Şiiri - Levent Şen

Bu mevsim bu hasreti bitiremez gülüm

Volkan gibi patlıyor içimde bu sancı

Dünya yörüngesinden çıkmış gibi

Ve ben alabildiğine perişan bakıyorum aynalara.

Dışarıda kar yağıyor.

Bütün kainat bembeyaz olmuş

Yalnız tekerlek izleri karanlık bir kuyu misali.

Takip etsem beni sana getirir mi acaba.

Bu mevsimde dışarda kaldırımlar üşür

İnsanlar üşür ve sokak köpekleri dolaşır sokaklarında

Ben de senin yüreğinin taşrasında, dışardaymış gibi üşüyorum

Ellerimi koyacağım bir cebim bile yok köpek misali...

Bu mevsim öyle bir mevsim ki gülüm, anlatılmaz

Ağaçlar tek tek döker yapraklarını kimseler görmez

Kuşlar hiç yaşamamış gibi buralarda, kanat çırparlar uzaklara

Bir ayrılık yeli eser bu mevsimde buralarda kimse bilmez...

Seni unutmak gibi bir lüksüm yok şimdilerde

Hiç olmayacakmış gibi de görünüyor zaten...

Bu hasretlik bu mevsim soldurmazsa beni,

Başka bir mevsime saklarım ölümü belki kim bilir..

Bu mevsimde ayrılık çöker bu şehre

Aşıklar ağlamaz olurlar sevdiklerinin ardından

Çünkü giden sevgilinin yoktur bir gölgesi

Çünkü güneş doğmaz bu mevsimde bu şehre.

Ağlıyorum gülüm ayıplama sakın

Bu kadar sevebilsen bir insanı

Sen de ağlardın bu mevsimde, bu şehirde

Senin de doğmazdı hiç bir vakit odana güneşler.

Bu mevsim ağlatmaz insanı ama sen bilmezsin

Akacak yaşların kalmamıştır akmaya mecali çünkü.

Bu mevsim soğuktur, üşütür en has adamı bile

Üşüyorum hasretinden nerdesin gülüm
Mevsim bu mevsim...