Her kuyunun dibinde suyu var mıdır? Bilinmez...
Ama her kuyunun bir dibi var.
Ne kadar usul bağırırsan bağır içine
Sesinin sana dönüşü var.
Her yaprağın düşüşü.
Yağmur gibi tedirgin yada kar gibi dingin...
Her mevsimin bir ömrü bir ölümü var,
İnsan gibi...
Bilmenin bildiğin çok şeyi ötelemek olduğunu
Susmayı, duymayı öğretiyor bu mevsim.
Üşümek gibi ateşi özletiyor...
Korku dilsizdi karanlıkta,
Öfke sağır çığlık çığlığa
Yalnız kendi öfkesiyle konuşan,
Bir korun çatırdayışında...
Bir ağrıyı içinde dindirmek
Birazda genişlemekti...
Bildiğin sınırlardan öteye öteye gitmek
Korkuyu yenmek...
Hakikat peçesiz bir güzellikti görenin gözünde.
Perdeleri kaldırmak denizin karşısını görebilmek...
Oysa denizin kaderi hep aynıydı.
Aldığının karşılığı birazını hep kıyıda bırakmak...
Ah insan yanımın tüy düşende kanadına
İlk vazgeçtigi ayaklarıdır.
Kırılınca rüzgarda kanatları
Anladı ne demek olduğunu ayaklarının....
Bu mevsim dilsiz yapar insanı
Susmayı öğretiyor duymayı
Bir yaprağın dingin ya da tetirgin düşüşünde
İnsan olmayı hatırlatıyor...
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta