Bu Memleket Kimin mi Dedin?

Kürre i arzdaki yedi kıt’a da
Kale bizim, beden bizim, şar bizim
İzzeti nefs şehid yatan ata da
Kılıç bizim, kalkan bizim, tar bizim

Yoğrulmuştur toprağıyla taşıyla
Can vermiştir eğilmeyen başıyla
Muhabbet bahr’ında dîn gardaşıyla
Sevgi bizim, sevda bizim, yâr bizim

Akında şahlanan arap atları
Tepik vurup ezer kalafatları
Yıkar geçer küfrî saltanatları
Şeref bizim, şöhret bizim, ar bizim

Yedi düvel ile yetmiş cephede
Cihâd âşkı kulaktaki küpede
Akıl rüzigârı esen tepede
Çolak bizim, topal bizim, kör bizim

Gök gürüldeyipte şimşek çakanda
Sudan; ataş yıldırımlar akanda
Dokunduğu her bir şeyi yakanda
Dolu bizim, tipi bizim, kar bizim

Bunca nimet ikram etmiş her kula
Garibe, fakire, miskin, yoksula
Ergen, erik, alıç, armut, muşmula
Ayva bizim, kiraz bizim, nar bizim

Fitnenin, fesadın zemânındayız
Dîne düşmanların her yanındayız
İlâhî imtihan meydanındayız
Ehven bizim, kolay bizim, zor bizim

Övüyor ki Rabbil Âlemiyn zât’i
Şuara sûresindedir ki kat’i
İkiyüz yirmi yedinci âyeti
Ağıt bizim destan bizim bar bizim

İSLÂMİ: ne ekti isen burada
Devşirirken kimse yoktur arada
Ehl-i cennet kıldığında, orada
İnci bizim, mercan bizim, zer bizim