Bu Memleket Şiiri - İrfan Gişi

Bu memleket var ya güzelim
Yağmuru eksik olmayan
İnadına balçıkla dolmuş yolları
O kazıkçı esnafı
Selamın dahi çıkar üstüne olduğu
Beş paraya satan insanları
Dost diyecek birini bulamadığım
Canım arkadaşım, kardeşim demeyi unuttuğum
Şöyle içimden gelerek birilerine annem gibi sarılamadığım
Bu memleket
İşte bu memlekette tek tesellimsin

Çocukluğu ruhen yaşayamayan
Üçünde otuz, yedisinde yetmiş yaşında gibi düşünmeye mecburi
Her gülümseyişinde ağlayan dışa hissettirmeyen
Her sakin duruşunda içinde fırtınalar kopan
Gerçekten kor gibi yanan bana
O her selamın, gülümseyişin kar gibi inan

Bu memleket var ya güzelim
Dost diyecek birini bulamadığım
Birine dostum dediğimde
En korktuğum yerden beni vuran
Dost diyerek bir kez daha yanıldığım
Bu memleket
İşte bu memlekette tek hayat bağımsın

Bu memleket var ya güzelim
Beni yalnız bırakan, yalnız kaldığım
İşte bu memlekette
Gülümseyerek, hafiften baş eğerek selam verişin
Gelecek selama kadar beni
Annemin yavrum demesi kadar rahatlatışın
Her şeye değer inan

Bu memleket var ya güzelim
Yeşiliyle ünlü, mavisiyle meşhur
İnan bana güzelim
Anadolu’nun en bozkırında
O gülüşün yeşili
O saflığın maviyi
Kendin de bana güzel geçmemiş geçmişimi
Aratırsa adam değilim

İRFAN GİŞİ
10Haziran2007
KDZ. EREĞLİ