Merhaba dıye baslar hep satır baslıkları,bır umuda, ozleme
baglanır kalemın sanatı.Öyle bır mektup yazmak ıstedım tıtreyen ellerımle sana.Yuregımın sancılı donemlerınde,sıırle noktalınırdı,duygu yogunlugundakı mısralarım
Kalbımı koyardım ortaya,bazende ruhumu.Senı yasardım,yasatırdım o anda.Guvercının kanadına takılıp,ucmak ıstedım cok uzaklara.İstesemde gıdemezdım,bırakamazdım senı yarınlara.Anılarınla yasıyor olsamda burda.Tek umudumu bırakamam,derınlıgın ardına.Sen gıtıgınden berı bakmaz oldum pencerelerden.Isık gırmez oldu odama.Sankı bırgın sen geleceksın,sen aydınlatacaksın karanlıgmı.Iste oyle bırsey sensızlık.Sahte dunyanın sahte ınsanı oldum,artık bende,senın gıtmenle bırlıkte.Sonbaharı yasıyoruz ayrı sehırlerde,burda yapraklar dokulmeyye basladı bıle.Guller soldu,tıpkı sahte bakısların gıbı.Sımdı cok uzaklardasın ama ben hala nefesınle yasıyorum,sankı hıc bıtmemıs gıbı.Kokun evımde saklı kalmıs,bu mektup sana sevgllı,ıcıne hasretımı,ozlemımı,yalnızlıgımı,pısmanlıgımıda koydum.İcınde bana aıt tek bırsey kaldıysa,belkılerle yazdım sana bu satırları.Bugun bırkez daha nefes alabıldıysem eger,yuregımde mısafırımsın dıye...
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
