Bu Mektubum Sana Şiiri - Urungu Şad

Buğulu camlar ardından yazıyorum sana bu mektubu…
Altında benim imzam var; Ama tüm yüreği kırık, sol yanından vurgun yemişler için yazıyorum.
Kafamı kaldırıp tekrar yıldızlara bakıyorum. Cebimde hasretli gecelere yetecek umut yok. Fukaralığım sendendir, sihirli gözlerindendir…
Ben uçurum nedir bilmezdim, uçurumlar kenarında büyüdüysem de…
Ben sevda nedir bilmezdim, sevda türkülerinin yükseldiği bozkırlardan gelsem de…
Ben ateşi, kibrit ucunda bilirdim, yüreğime düşmeden önce…
Ve ben, sihre inanmam, sihirli gözlerin beni içine çekmese…
Ardı ardına bomboş kelimeler bağırmak istiyorum uzay boşluğuna. Sen neredesin, hiç kafanı kaldırıp bakıyor musun yıldızlarıma? Ben bağlamanın kopan son teliyim, duy bu melodiyi…
Ben kalemdeki son mürekkebim, oku bu sevda kokan mısralarımı…
Hiç ay ışığı parlar mı saman kağıdına, denizdeki yakamoz gibi? Ama senin adını yazınca bu ucube kağıtlara parlıyor işte…
Rüzgar esiyor, saçlarım dağılıyor. Yüreğime paslı demirler mi sokuyorsun gittikçe parçalanıyor! ...
Beni kutupta kar tanesi, çölde kum yap. Bütün saçmalıkları söylet, yazdır; Ama ümidimi kırma. Suratını asma, ümidimi kırma. Ne oldu sıkıldın mı? Sıkılma! Bütün kağıtlarım, kalemlerim ve hiç bitmeyen acılarım tükenene dek yazacağım.
Ben kedileri sevmem bilirsin; Ama yüzünü aslan yapmışsın beni de bir kedi, belli oyuncak bulmuş oynatırsın beni…
Yine sıkıldın? Sıkılma! , ben sana sessizlikten ses, karanlıktan güneş, yüreğimden parça veriyorum.
Beynimin solu gözlerini, diğer yanı söylediklerini düşünüyor. Hani zehir
olduğunda belli ya, sevdandandır, içeceğim seni…
Bilirim boğacaksın beni kendi boğulmuşluğunda, olsun yinede boğ beni. Varsın ölüm senin elinden olsun…
Hava çok soğuk…
Bir gül istiyor gönül, bir tek sen varsın. Bahar geliyor, her yan gül bahçesi…
Dikenler arasından kanayarak sana konuyor gönül…
Gece katran karası…
Ulan ölün olsun ucunda be! Gelmez miyim seninle! Ben, senin adını dudaklarımdaki kanla yazarım uçsuz bucaksız denizlere…
Yorgunum uykusuz geceler de…
Kalem tükenmedi, kağıt da çok hani…
Ama ben? Ben tükendim.
Yorgunum, başım ağrıyor, yüreğim yanıyor. Dostlar ilaç iç der, ben devasız illetsiz…
Hiç ilaç fayda eder mi soldaki yaraya! Zehirim sen, panzehirim yine sen…
Gözlerini bana çevir! Ben kalemi ister bir gül, ister hançer yaparım. Ben kağıdı ister yârin bana hiç yazamadığı mektup, ister ölüm fermanım yaparım. Ama seni sevmek, sevmek…
Bitti! Sıkılarak okuduğun mektubum bitti! Ama sanma bu sondur;
Cebimde daha çok umut tohumu var, onlar yeşerince yine yazarım sevdiğim…
Yine yazarım…

Orçun~