Çok hüzünlenip gitmiştik,büyük hevesle köye
Yanıma ne Mine ne Ülkü geldi nede Safiye
Sonradan yanlarına gittim,götürdüğüm hediye
İçimdeki burukluk bana oldu sonradan terbiye
Ne yaparlarsa yapsın kardeşlerim onlar
Her insanın olur yalnız kaldığı o anlar
Ankarada bunu çok çektim geçen zamanlar
Akbaş Köyünde anladım işte yıkıldığım mekanlar
Yalçın köye gelmiş eve hiç uğramamış
Ülkü ile Mine o evde bile yatmamış
Safiye Altınoluğa geçerkende bize gelmemiş
Derdin yokmu Nilgün bu içlerine sinmemiş
Sensiz bu köy artık anlamsız bana Bahattin
Buralarda kendimize göre bir düzen ettim
Kimi zaman yalnız,kimi zaman Ecemle gittim
Ben yaşadıkça bacasında dumanı eksitmedim
Geçen bunca zaman özlemimi azalttı
Çok mücadele ettim kuvvetim yetersiz kaldı
Etrafımda bacı kardeş yoktu,komşular vardı
Kocam ve çocuklarım beni yanlız bırakmadı
Tek başıma burda durmam imkansız
Akrabadan kimse yok her yer mekansız
Dayım yetersiz,teyzemde heves yok hepsi sevdasız
Eşim ve çocuklarım olmazsa bu köy bana anlamsız
25.01.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 25.1.2008 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eşimin bu yaz köyde yaşadıkları söylediklerive düşüncelerinin bende bıraktığı izleri üzerine yazıldı
TÜM YORUMLAR (1)