Bu Kitabı Da Yakarsan Yak!

“Kahretsin aklımdasın
Ve sen bunun farkındasın” diyordu
Rahmetli ne güzel söylüyordu
Onun gibi ben de çok sevdim
Hani sevenler seviliyordu

Aklıma saplanmışsın maalesef
Onun da tek çaresi var
Keserim kafamı olur biter
Günah olmaz, bahanesi var

Ve bir gün gelecek; ben gelmeyeceğim
Seni sevenlerden bir kişi eksilecek
Yanılma ben ölmeyeceğim
Artık sana gelmiyor olacağım, o kadar

Kapıya bak, peceye bak, aynaya bak
Nereye bakarsan bak!
Artık kapıdan kovduğunda, bacadan asla!
O yüzüğü de takarsan tak, atarsan at, satarsan sat
Hiçbir anlamı yok ve asla olmayacak
Diyor ya şarkı, “bu su hiç durmaz”
Kesilecek, duracak, kuruyacak...
Sevdaya hürmeti olmayan
Tabiatı anlamayan
Kâinat kitabını okumayan
Bu kitabı okusa ne olur
Bu şiiri de okursan oku, umurumda değil
Bu kitabı da yakarsan yak

Bıraktığın yerlerde de durmam artık
Elbet gidecek yerlerim var
Kendime gideceğim
Dünyama döneceğim
Gidip çiçeklerimi seveceğim
Kaktüslerime yüzümü süreceğim
Sonra kanayan yerlerime güleceğim
Seni gördüğümde arkamı döneceğim
Yüzümde açan gülleri de sabrıma gömeceğim

Sen, ben ve biz, siliniyor hafızamdan
Format attım, biraz sürer ama deniyorum
Kanama yok ama kısa devre oluyor bazen
Oralarda bir yerdesin biliyorum
Zerre-i miskal kalmayana dek siliyorum
Sıkıntı yok, gerekirse şok deneriz
Az az ve sık sık, her şiirden sonra
Günde birden çok deneriz.

(Eksik Yolcu - Lal Perküsyon Şiir Kitabından)