Bu Kez Seni Şiirimden de Atıyorum

Şiirimden de atıyorum seni
Git
bıraktığın yerden de git
bir uçurum kuruyorum
bir köprüde
bir yalnızlık soluyorum
bir kalabalık
apansız
güneşe
ay oluyorum karanlık gecede.
yaksın
beni yakan
boğsun içime akan
seni de.
yeşile duruyorum mavi oluyor gözlerin
susuyorum zindan oluyor sözlerin
içime
içime çöküyorum
kendime kızıyorum
durmuyorum
duramıyorum
ağlıyorum sen yoksun diye.
kanatıyorum dudaklarımı
ısırıyorum acısın diye.

Bilir beni karşının ışıkları
ve sızan şilepler şu kuytudan
bilir rüzgarın uğultusu
bu fener bilir
aynı gün ve saatte haftada bir
dikilir Kız Kulesinin karşı sıra
yalvarırım martılara
alsın biri beni de kanadına
bıraksın Adalardan Marmara açıklarına
yangındım
sevdalıydım sana
sen gittin ölümüne gittin
dönmek yok bu ayrılıktan
dermansızdım sen yoktun,
anlasana.

Dizelerimden atıyorum seni
Git
bıraktığın yerden de git