Sen Gül Ayasofya Şiiri - Abdulrahim Arslan

Yıkıldı, karanlık Bizans surları
Ardından, güneşle, sevinçle doğdun Bıraktın arkanda, boş sandıkları Şehadet şehadet, imanla doldun

Bu gece, karadan geçti gemiler
Haliç'e sessizce gülümsediler
Korkma Ayasofya! Bak geldik sana Fatih'in ordusu, yeniçeriler

Bak, şu Fatih! Atı denize süren
Edeple yürüyüp, edeple gülen Peygamber müjdesi getirdi sana
Asr-ı Saadet’ten, bir yeldi esen

Doğrul Ayasofya, saflar kuruldu
Ardında Fatih'in, tekbir alındı
Kabe, kutsal Kabe, kıble bulundu Secdelerde alın, namaz kılındı

Bak ki, Akşemseddin, Molla Gürani Kalplerinde Allah, sevdiler seni
Halka, mütebessim bakan onlardı
Sardı gül kokusu, bu kadim şehri

Adı Konstantin'di, oldu İstanbul
Ara bu anlamı, her hücrende bul
Bir çağ ki kapandı, bir çağ açıldı
Haçlı inanmadı, masal sanıldı

Ne yağma edildi, ne can yakıldı Konstantin alındı, gönül yapıldı
İslam sevgi dini, bilmeseler de
Yazıldı tarihe, kalbe kazındı

Sen gül Ayasofya, İstanbul gülsün Bugünler, yarınlar, kainat gülsün Yükselsin ezanlar, minarelerden Ecdadın izini sürenler, gülsün!

18.01.2021
Tamamlandı puzzle bir yokluğun eksikti