Bu Kentte Şiiri - Zafer Yazıcı

Ben bu kentin gecelerini özledim.
Yol kenarlarındaki sokak lambalarını,
Arabaların yanan farlarını,
Esintinin koynuna kendini bırakmış
Sallanan ağaçlarını özledim.
Ömrüm gibi uzayıp giden
Yollarındaki kaybolmuş benliğimi,
Sevdalı saatlerin şiirsel tadını,
Geceye karışan müziğini ve
Tatlı öykücüklerini, hikayelerini
Özledim annemin! ...

Kaç zaman oldu sevdalanmayalı?
Ve kaç zaman geçti üzerinden
Kalemi kağıdı elime almayalı!
Sana şiirler yazmayalı kaç zaman oldu? ...

Ben bu kentin karanlık sokaklarında doğdum.
Bir ahşap evin üç odasından
Birinde büyüdüm, bir
Diğerinde hep vazgeçemediğim
Uslanmaz, yaramaz bir çocuktum!
Oyuncaklar yapardım ellerimle
Kendimceydim işte, öylesine bir başına!

Ben avaresiydim bu kentin
Sevdalı, deli çocuğuydum kimi zaman.
Kimi zaman; çıkmaz sokakların, köşe başı dilencisi.
Gülmeyi özlerdim kendimce, ağlamayı da!
Sonra oyunlar oynayıp,
Düşler kurarak mutlu oluyordum hani
Hatırlasana ben hep seninleydim, sen de benimle! ...

Ben bu şehrin
Sen kokan havasını özledim.
Sonra bir de, Seni özledim işte,
Hem de nasıl bir özlemeyle!
Ellerini tutmayı, gözlerinin içine bakmayı
Hasret kalmaları, ayrılıkları da hep
Bu şehirde öğrendim.
Ben bu kentin sırf gecelerini özledim!
Uykusuz saatlerimin gündüz düşlerinde
Seni görmeyi ÖZLEDİM! ...