Bu kentin adı yalnızlık Şiiri - Ferit Gül

Rüzgarda terketti bu kenti
Ve gidişine ağıtlar yakıldı
Elleri nasırlı anaların dilinden.
Sonra dağlara pusu kurdu yalnızlık,
Kaçak sevdalara mahkum olanı sakladı.

Sende gittin ya,
Daha kırkı çıkmadı içimdeki ölünün.
Bin parçaya bölündü gülüm
Bana verdiğin gülün...

Şimdi yollarım kapalı,
İklimim bozuk.
Mevsimlerden yalnızlık
Adı hüsran ama
Tadı bende saklı bir meyvedir ayrılık.