Bu Kenti Terk Ediyem Şiiri - Deniz Ekrem

Sol yanımda kanattığım günleri vurup sırtıma,
Ellerimin ayasında sakladığım boşluği savurup gidiyem.

Bırakiyam adımlarımi yarım bir cigara gibi, sokak lambalarının sönmüş köşesıne,
Sararmiş ışıklarının altında kalan gölgemin gülüşinide

Bir cıgara...

Kalbımın direği,
Seni şimdi daha bir derine sapliyam,
Kanatiyam, kabuk bağlatmiyam yarani bilisen...
Sır gibi sakliyam gözlerini,
Dudaklarıni koymışam alnımın heybesine,
Avuçların nasılda sıcak bir görsen...

Bir çıft göz...

Adımlarımın altında geçiyordi zaman,
Bıçaklamişti göçmen gülüşün kalbimi
O kanatılmiş hücre bedenım kalmışti geriye
Pasli bir uçırım parmaklarımın arasında yeşerırken
Okyanus yorgıni gemilerim vurdi kıyiya
Şimdi küskün bir Deniz gibi girdabımi takmişam kolıma
Öpılesi yanlarımida alıp gidiyem...

Bir dudak...

Dönıp bakmadan geriye, arlanmaz nehirlere koşiyam
Denizler boğıldi kendi girdabında, duruldi dalgalari
Secdeye durduğım saçlarinin telini
Gözlerinın çukuruni son kez yakomozlarımla tavaf edip gidiyem...
Hani hiç gitmeseydım diyeyim birden bire
Bütün ayrılıkların inadına hani gitme diyeydın
Tahrip güci yüksek bir bombaydi sende bilisen bu ayrılık,
Sağnağa tutulmiş bir kurban gibi celladımla izliyem kör karanlıgi
Kimsesiz kalışlari olır darağaçlari infaz sonrasında
Adına yolcılık diyisen sen,
Oysa sen yola çıkmasini hiç bilmisen.

Bir adım...

Evımın ekmegi,
Bütün kelimelerımın en güzel harfine yaslamişam seni,
Boşlıkta kaybolmaya yüz tutmış hiçbir cümle düşmedi peşımıze,
Düşürmedım sende bilisen...
Bir düş gibi ayaklanıp yürirdi papatyalar, gülınce yanakların
Faili meçul kalp ağrilarının sonidi sen bakinca kalbıme
Sen olaydın geriye kalan ömrımın her demınde
''Sen olaydın'' diyiyem,
Sen olaydın yeterki
Sen olaydın valla taş olaydın
Duyamadi kalbın sesımi, yerınden mi çıkmişti?
Gözlerın anlamadi kapatmışti kirpiklerın
Ve ben yüridim sen uykılarının serin düşlerıne sarilmişken

Bir düş...

Soframın tuzi,
Daha bir acitiyor artık pasli bir bekleyiş,
Zordır bilimisen umut etmek, soni belli masallari degiştirmek,
Severek kutsanmışti oysa bizim yeşerttığımız mevsımler,
Hani zülfının teline bıraktığım bahar,
Senın yakan tenini kıskanan o yaz,
Serinliginde kaybolan rüzğârlar,
İçime çekiyem tepeden tırnağa yakan yangınıni,
Ah dudakların ne yakardi dudaklarımi

Bir öpış...

Odamin Işıği
Bu gece sen olmadan geçirdığım kaçınci gecedir bilmiyem
Bildığım düşlerımızın çatal ağızlarında belırırdi hayat
Ve bütın mevsımlerın senli yüzleri olırdi
Hangi uzak diyar olırsa olsın getırırdi sesini kuşlar kanatlarına bırakıp
Netameli gecelerden geçerdi de hiçbir siyah ilişemezdi
Sobelendi el tutuşmamız bir ayaklarıma kimse karışmadi
Bırakıp gitmek kaldi geriye geçmişi,
Bırakıp gitmek kaldi geriye sensız bir geleceği
Olmadığında avundığım sensızlıği
Avuçlarımızda biriktırdığımız, özledığımız bütün düşleri
Aliyam yanıma senli günleri sen ele bakma, meraklanma
Artık gitme vakti geldi hadi kal sağlicakla

Bir yolci...

İşte gidiyem artık
Ne bir çift gözın kalacak sırtımdan bakan,
Ne cigaramızın dumani,
Ne bir adım olacak artık ayrılıgın yolına çıkan,
Ne bir düş kurmanin yarini,
Ne bir dudak olacak sırılsıklam
Ne de bir öpış, söndırıp içimizdeki yangıni...

Bir ayrılık...

Gidiyem Ömrım
Seni o kentte mağrur bir dağ gibi bırakiyam, rüzğarlara saçlarıni tutmiş!
Kendimi atiyam yollara nereye yürüdığıni unutmiş
Ben seni sana bırakiyam, sen saçlarini omuzlarına...
Bu kenti terkediyem sen sakın duyma...

Bir Allahaısmarladık...

11.05.2008/Diyarbakır