Bu kent kırmızı,ben geceye çalarım

Bu kent kırmızı
ben geceye çalarım...

hep böyle olur bu kentin ayrılıkları
kalibresi silik yıkıcı sonları
yırtık yastıklarda terkedilen gözlerin bekareti
ağlamaktan kırmızıya kesilir
bir zaman
ve kırmızı hayatımızı durmadan kanatır
oysa
kırmızı da sevmez ağlamakları
gece hin
gece pusu kurar
ardında baharın
ve gizlidir gözyaşları seven kadınların
bilinç altına kırık bir merdivenden inen
düşünce
neler çıkarır kim bilir..
kim bilebilir
bir şairin en son niye ağladığını
ya da açmaya kıyamadığı avucunda ki resmin
kırmızı kenarlarını..
neyi ifade eder
bir sahafta satılan eskimiş bir romanın
altı çizik satırları altına gizlenmiş bir isim..
ıslak bir kaldırımda eski bir sevgiliyi bekleyen adam
neden unutamaz vedaları
onunda bir sebebi varmıydı ölmek için
yoksa yaşamak pisi pisine kaderin namlusunda
ya da sevmek tesadüf
ayrılık kadermiydi...
bu kentin ortasında...