Bu Kent Hiç Kendi Olmadı.. Şiiri - Emin Ali

Bu kent hiç kendi olmadı...

Bu yüzden şehrin bütün meydanları,
Mezar'daki ölüler kadar sakin ve suskun...

Yenilgilere hiç doymadı bu şehir,
Bütün sokakları yumruk yumruğa,
Kimsenin kimseye güveni olmadı,
olmayacak,anlaşılan...

Bütün bi şehri bir anda uyandırıp,
Ayağa kaldırmalı, bir anda.! !

Bütün kapıları çalmalı,
Camları taşlanmalı, bu uyuz şehrin
Ve yüzüne haykırmalı bütün gerçekleri...

Kimliksiz kaldıkça bu şehrin cambazları,
Daha çok insanı insana yedirecek,
Ta ki son insan kendini yiyene kadar...

Geçmişine her gün ihanet eden bu kent,
Hiç aşk yaşamadı sanki,şiir okumadı,
Şairleri dinlemedi ve anlamadılar...

Başardığı tek şey,
Kilise ve Mabed'leri Camiye çevirmek oldu...

Bunca güvensizliği zulmündan olsa gerek ki,
Herkesin gözünde okunan koca bir yalnızlık hissi,
Bu kentin miras bıraktığı tek kudret bu..!

Belki de sağır bu kent..?
Veya, ezelden beri kör bu dipsiz şehir...

Yüzler öyle solgun ki,
Sanki hiç güneş görmedi,
Ay'la tanışmadı,yıldızları izlemedi,
Yağmurda ıslanmadı,üşümediler...

Bunca kalabalık içindeki yalnızlıklar,
Hiç sevdalanmadı,sevgi üretemedi,
Bu katil kentin kendine yabancı insanları...

Anladım ki hiç yaşam üretemedi bu koca yalnızlık
İçi buz tutuşundan bu şehrin ölüler kadar
Sessiz sakinleri...

Belki de bu yüzden kaçamadılar
Hayatın kirli ellerinden son nefeslerine kadar...

Ağlamak kadar sevmeyi bilmeyenler,
Kendi kederlenide can çekişirler,
Bu böyle yazıldı kaderine...

Anlasan iyi olur,sen yaşamın ödülü değil,
Sadece ölü bir Şehirsin koca istanbul.! !

Emin Ali