Bu Kent Şiiri - Hüsnü Bala

Buğulu bir kent burası, üstünde bulutlar çarpışır durur
Yağmurları sağanak halindedir hep
Küllerinden bir hayat başlarken en ıssızlığında
Vurursun kendini kıyısına yaşamın, melankolinin…
Sonra çekip gitmek istersin yaşadıklarından
Artık geriye dönüş olmaz bu kentlere
Yaşadıkların ziyan, yaşadıkların zindan…
Yaşadıkların hayal meyal…
Sonra çekip gidersin tortusunda yaşadığın bu kentlerin
Mavisi olmayan mavi, yeşili yalancı yeşil
Baharı hiç gelmeyen bu şehirden
Islak kalır gözlerin anısında
Anısında nemlenir, buğulanır durur gözlerin
Çekip gidersin ardına bakmadan.
Küllerinden arınmış, damarlarında hasret tomurcukları büyümüş
Aklına ıssız bir kent gelirse yine ordasın, gidememişsin.
Zor da olmaz gitmeler kolay da değil…
Ansızın başlayan bir yol olur önünde sıra dağlar, yeşermeyen güller
Nergis, reyhan kokusundan yoksun
Ve aç ve perişan ve yoksunluklar içinde başlar sevgisizliğe dair
Bitmez de gitmez de…