Bu Kent Şiiri - Zeynep Gün

Siyah beyaza büründü bu kent,
Çoğu insan maskeli, bir kısmı maskesiz.
Diğer kentleri bilemem,
Ama bu kentin havası farklı.
Ruhumu basıyor, kıstırıyor her nefeste,
Yolları kısa, uzun soluklu ve eski.
İnsanları mülayim, insanları hoş…
Bazen sessiz, bazen yüksek sesle,
Her köşe başında bir hikâye var.
Geceleri sokaklar daha bir karanlık,
Ama yıldızları bu kent, hiç silmez.
İçimde bir boşluk,
Ama kentin kolları sarmış beni.
Hikâyemi de, seni de,
Her anı, her kaybı,
Burası unutmaz.