Akşam aldı şimdi bu kenti
Yoruldu gölgeler
Ağladı yağmur
Ve gidişim ürkek
Gidişim bırakıp gözlerinde bakışlarımı
Kızıyorum artık yollara
Ama beni bir çocuk bulur belki kuytularında
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta