Bu Kavga Bu Terör Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Narin bir gülümsemeydi, yanaklarından asılı kalan
Yarınlara umut bağlayan sıcak yürekleriyle
Gizli ya da alenen yaşadıkları sevdalarıyla
Kimi kendine “vatan bekçisi”
Kimi “özgürlük sevdalısı”
Diyen
Yaşam sevinciyle
Hayat tutunanlar
Doğacak güneşi
Bir daha görmeden
Birkaç kahpe kurşunla
Savruldular sağa-sola, etrafa
Vurgun yiyen denizciler misali
Can acısıyla yığılıp kaldılar, oldukları yerde feryatlarla

Artık hak, hukuk, adalet, mutluluk hayal olduğu
Fakir, fukaranın kıymet-i harbiysi
Olmayan şu zamanda
Can pazarı yaşanıyor
Karanlık gecelerde, soluk geçen günlerde
Kırsalda, kentte, varoşlarda her bir yerde yaşam tükenirken

Taraf olmuş iyi çocuklar, kötü çocuklar görev başında
Düello başladı! Ölüme koşuşanlar acıdan habersizler
Silahlar hiç susmuyor, mermiler durmadan yağıyor
Candan can çıkıyor, bedenlerden kan akıyor
Kaygılar yoğun, endişe fazla
Tefrika çok
Sermaye sayesinde
Kamplaştı insanlar
Kim ölüyor
Kim sürünüyor
Kimi vuruyor, kimi kaçıyor
Kimin umuruna, kimin talaşına
Herkes birbirine şüpheyle bakıyor
Kabaran bitmeyen kin, kabaran bitmeyen öfkedir
Ezenler, egemenler buna” terör” ezilenler “özgürlük savaşı” diyor
Eğer sorun temelinden çözülmedikçe! Sürüp gidecek bu kavga bu terör

06.01.2017
İstanbul