Bu Kara Kış Şiiri - Nuran Karaca

Bu ne kalpte arınmaz kin ?
dilde bu nasıl büyük öfke ?
o gözlerini gözlerimden
hep kaçırırken
göklerdeki melekler acıyor
kalbim kanıyor

düşmanlar bile barıştı
bizimki bir yanlış anlama
onun yüregi hala
agustosta da donuyor
saçak saçak
buzlarını çözemiyor

bense ona inada
karlar içinden
kardelen gibi fışkırıp ,
güneşe selam verip
meydan okuyorum onsuzluga.

uzuyor bu kara kış
hiç kalkmayacak gibi
onunla aramızda
boguluyor inliyor yürek
kapalı kapılar ardında

bizde katıldık sonunda
umutsuzlar kervanına
vaktimiz çalınmakta
ruhum alev alev yanıyor.

9.37
20 .1.2018