Başkaları geliyor sisli evime,
Çamur gibi yapışıyor ellerime.
Evin nerede unuttum…
Bu kahrolası aklım,
Seni benden kaçırıyor.
Bu Kahrolası Kaldırımlar!
Temizlemek gerek bu kaldırımları...
Zarif gölgenin izi düşüyor
Bu kahrolası gözlerim,
Her kaldırımda bizi arıyor.
Parladım alev gibi,
Söndürdü o kibriti.
Az aydınlattım oysa, çok yandım.
Sevmeyi bilmiyordum...
Bu kahrolası, ben.
Gelirsen yanım serin, hoş;
Rıhtımdaki gemi gibi, bekleyen
Gelmez isen ümitlerim boş...
Çıkar gidersin o zaman bu lanet evden.
Bu kahrolası, sen.
Kayıt Tarihi : 31.8.2025 03:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!